Повестьның төп герое - композитор Искәндәрнең эчке дөньясын ачуда төш күрү алымы үзенчәлекле роль уйный. Искәндәр еш кына сәер төшләр күрә. Берсе аеруча игътибарга лаек. Дусты Хәмиткә менә ниләр сөйли ул: “Йокыга китүгә, колагыма бик сәер музыка авазы ишетелә башлый. Ул якынайганнан-якыная бара... Карасам, алдымда – фаэтонга җигелгән канатлы ак ат”. Әсәрнең бу өлешендә без авторның борынгы грек мифологиясенә мөрәҗәгать итүен күрәбез. Канатлы ак ат – Пегас – грек риваять-легендаларында еш телгә алына. Ул Олимпиянең бөек диңгез алласы Посейдон белән Медузадан барлыкка килгән җан иясе. Пегас – ут алласы Зевска күктән яшен китерүче җилдән җитез ат. Башка бер риваять буенча, аллалар Пегасны Беллерофонтка бүләк итәләр. Беллерофонт, аңа утырып, канатлы аҗдаһага (Химерага) ук белән һөҗүм ясый.

Риваять буенча, Пегас тояклары белән җиргә бәреп, музалар җырлавыннан какшаган Геликон тавын селкенүдән туктата алган икән. Атның тояклары тигән урында чишмә бәреп чыккан. Әлеге чишмә суы илһам чыганагы булып саналган. Шуңа күрә Пегас атын “конь муз” дип тә атыйлар. Ә Пегаска утыру – бик борынгы риваятьләрдә үк инде шигырьләр яза башлауны аңлаткан.

Димәк, автор геройның төшендә әлеге ак атка утыру вакыйгасын тикмәгә генә кулланмаган. Чөнки Искәндәр – иҗат кешесе, музыкант. Менә ул фаэтонга менеп утыра да һавага күтәрелә. Повесть юлларына күз салыйк: “Очам, очам... музыка мине һаман озата бара. Бу бит – минем музыка, мин гомерем буе язарга хыялланган музыка. Ул көчәйгәннән-көчәя бара, мин, фаэтонга басып, барабан таяклары белән әле бер йолдызга, әле икенчесенә сугам, йолдызлардан музыка яңгырап түгел, агылып чыга. Минем тагы да югарырак менәсем, яңа йолдызларга кагыласым, тагын да серлерәк музыка авазлары ишетәсем килә”.