Безнең төрки бабаларыбызның онытыла барган изге бәйрәмнәре, аларның гореф-гадәтләре, нихаять, безнең көннәргә әйләнеп кайта башладылар. Көннең төнне куып җиткән вакытында, Кыш бабайның чәчләре кар сулары булып акканда безнең бабайларыбыз язны – Нәүрүз бикәне каршылаганнар. Кешеләр матур теләкләрен Нәүрүзгә әйтеп калырга тырышканнар. Өйдән-өйгә кереп теләкләр теләп, сый-нигъмәт җыеп йөргәннәр.

Хөрмәтле дуслар, кунаклар, без дә бүген Язны – Нәүрүзбикәне каршы алырга җыелдык. Ә ул безгә килеп җиткәнче җырлап алыйк.