Үсеп килүче яшь буын, аларның тормышка карашы, бер-берсенә мөнәсәбәте, проблемалары турында язмаган бер генә шагыйрь дә, язучы да юктыр. Һәр чорның үз үзенчәлекләре, тормыш кануннары бар. Татар әдәбиятында мең еллар буе халкыбызның өмет-хыяллары, моң-зары, теләк-омтылышлары гәүдәләнеп калган. Әдәби әсәрләр аркылы без әби-бабаларыбызның әхлакый һәм эстетик идеаллары, тарихта үткәннәре белән танышабыз.

Адәм баласы җиргә яратылганнан бирле мәңгелек булып саналган проблема бар – ул яшьлек-мәхәббәт, ярату-яратылу, үпкәләү-югалтулар, табышлар. Әдәбиятка күз салсак, Ләйләнең Мәҗнүне, Таһирның Зөһрәсе, Галиябануның Хәлиле булган.