Адәм баласы якты дөньяга сыналыр өчен килә. Кайчагында гомернең бер саплам җеп кебек кыска калуын сизәсең... Ул шулкадәр кыска... Кешелексез шартларда калганда да, тормышның үтеп булмаслык кебек сизелгән сикәлтәләрендә дә адәм баласы чын кеше булу миссиясен үтиме? Исән чагында бер-берсенең кадерен беләме? Бүгенге дәрестә без М. Мәһдиевнең “Кеше китә - җыры кала” һәм В. Распутинның “Живи и помни” әсәрләрен сюжет-композицион яктан чагыштыру барышында иҗтимагый һәм шәхси каршылыклар бердәмлегеннән торучы геройларның яшәү фәлсәфәсен һәм кыйбласын ачыкларга тырышырбыз. (Эпиграфны уку)

Фани дөньяда лаеклы яшәп, изге исемеңне һәм эзеңне калдыру – адәм баласы өчен иң әманәтлесе шулдыр.